Ondanks sneeuwstormen, hagel, regen en wind ging de wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik op eerste paasdag in 1982 gewoon door. Een martelt...
Ondanks sneeuwstormen, hagel, regen en wind ging de wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik op eerste paasdag in 1982 gewoon door. Een marteltocht over 245 kilometer; vaak op smalle, bochtige en vanwege de elementen ook glibberige wegen. Sportkroniek dook in de kranteninterviews uit de maandagkrant en noteerde de mening van de opgever die toch doorging, de teleurgestelde kanshebber en de winnaar natuurlijk.
Op de Cote des Forges demarreert De Wolf. De Belg voelt zich sterk en onder leiding van de Vermeer-Tijs kopman snellen vier koplopers naar Luik. Contini, Criquielion en Mutter volgen slechts. De Wolf kijkt in de straten van Luik nog eens achterom. Deze mannen moet hij toch kunnen hebben?
De teleurgestelde renner
Ontgoocheld was Johan van der Velde. De revanche waarvan hij gedroomd had, was niet bewaarheid. Zijn ijzersterk optreden kreeg met de zesde plaats een schamele beloning. Een jaar eerder had Van der Velde gewonnen. In even zo barre omstandigheden was hij de Zwitser Joseph Fuchs voorgebleven. Bij de dopingcontrole was de Nederlander echter betrapt op verboden middelen.
„Ik snap Roger de Vlaeminck niet", zei Van der Velde later „Waarom wilde hij niet meer voluit meerijden, toen op de Cóte des Forges (15 km vóór de finish) vier man ontsnapten? Hij had er toch zeker net zoveel belang bij om een klassieker te winnen als ik".
lemand van de omstaanders herinnerde Van der Velde eraan, dat De Wolf en De Vlaeminck weliswaar geen ploegmakkers van elkaar zijn, maar in de koers beslist toch geen vijanden. „Kan best zijn", antwoordde Van der Velde. „ledereen maakt dat zélf maar uit. Ik kreeg in ieder geval geen steun meer". Zou Van der Velde daarnaast vergeten zijn dat door de barre weersomstandigheden het kaarsje bij De Vlaeminck wel eens op zou kunnen zijn geweest?
De winnaar
Uitslag: 1. Silvano Contini, 245 km in 6 uur en minuten, 2. Fons de Wolf, 3. Stefan Mutter, 4. Claude Criquielion, 5. op 24 st Tommy Prim, 6. Johan van der Velde. Roger de Vlaeminck, 8. Jean-Marie Grezet, 9. Stephen Roche, 10. op 3.20 Sean Kelly, 11. Hubert Seiz, 12. op 4.45 Phil Anderson, 13. Patrick Versluys, 14. Bernard Vallet, 15. Ludo de Keulenaer, 1 op 5 min. Sven-Ake Nilsson, 17. op 5. Henk Lubberding, 18. Pierre Bazzo,' Theo de Rooy, 20. Pascal Simon, 21. Michel Pollentier, 22. Hans Langerijs, Hennie Kuiper, 24. Marc Madiot, Adrie van der Poel, 26. op 10.25 Frits Pirard, 27. op 12.30 Jan Jonkers, Alain Vigneron, 29. Peter Zijerveld, op 16 min. Dominique Garde,
Bronnen: Limburgs Dagblad, Het Vrije Volk
Luik-Bastenaken-Luik begint met een urenlange vlucht van Heddy Nieuwdorp en de Fransman Pascal Poisson. Zij fietsen voor het peloton met een maximale voorsprong van ruim 4 minuten. Door regen en wind rijden de twee coureurs uren op kop. Maar als het spannend wordt, worden de twee bedankt voor de eer.
Snel vormt er zich een kopgroep. Naast de latere winnaar Contini en zijn Zweedse ploegmakker Tommy Prim zijn Johan Van der Velde, Sean Kelly, Fons De Wolf, Daniel Willems, Roger De Vlaeminck, Claude Criquielion, Stephan Mutter, Stephen Roche en Jean Marie Grezet lid van dit elite gezelschap. Andere vedetten zoals Hinault en Maertens hebben dan al snel afscheid genomen.
Op de Cote des Forges demarreert De Wolf. De Belg voelt zich sterk en onder leiding van de Vermeer-Tijs kopman snellen vier koplopers naar Luik. Contini, Criquielion en Mutter volgen slechts. De Wolf kijkt in de straten van Luik nog eens achterom. Deze mannen moet hij toch kunnen hebben?
De sprintnederlaag die Fons de Wolf vervolgens lijdt tegen de Italiaan Silvano Contini, komt dan ook hard aan.
Een koude klassieker staat bol van de verhalen en dat is ook zo in deze editie. Neem De opgever die doorging: "Verschrikkelijk, zo'n wedstrijd. Ik heb nooit tijdens een koers veel behoefte om met iemand te praten, maar dit keer helemaal niet. Je eet, je zwoegt bergop en je probeert de ellende van sneeuw, regen, hagel en wind te vergeten."
Aan het woord is Theo de Rooy. De Nederlander rijdt in 1982 voor het Belgische Capri-Sonne. "Tijdens de beklimming van La Redoute, ongeveer 30 kilometer vóór het einde, was de verleiding om af te stappen groter dan ooit. Ik zag af en toe een gaatje tussen de haag van toeschouwers. Het leek een visoen; ik wilde tussen die mensen inrijden en me dan laten vallen. Zo maar, pats, liggen en de rest van de wereld vergeten. Hoe ik in Luik zou komen, interesseerde me niet. Dat flitst in die ogenblikken door je hoofd. Maar je realiseert je dan ook weer dat je prof bent en dat je doormoet", ging het relaas verder. Theo, zei ik tegen mezelf, niet afstappen. De hele ploeg van Capri-Sonne is al naar huis. Zorg jij er dan in ieder geval voor, dat ten minste één man op de fiets de Boulevard de La Sauvreniere bereikt."
De teleurgestelde renner
Ontgoocheld was Johan van der Velde. De revanche waarvan hij gedroomd had, was niet bewaarheid. Zijn ijzersterk optreden kreeg met de zesde plaats een schamele beloning. Een jaar eerder had Van der Velde gewonnen. In even zo barre omstandigheden was hij de Zwitser Joseph Fuchs voorgebleven. Bij de dopingcontrole was de Nederlander echter betrapt op verboden middelen.
„Ik snap Roger de Vlaeminck niet", zei Van der Velde later „Waarom wilde hij niet meer voluit meerijden, toen op de Cóte des Forges (15 km vóór de finish) vier man ontsnapten? Hij had er toch zeker net zoveel belang bij om een klassieker te winnen als ik".
lemand van de omstaanders herinnerde Van der Velde eraan, dat De Wolf en De Vlaeminck weliswaar geen ploegmakkers van elkaar zijn, maar in de koers beslist toch geen vijanden. „Kan best zijn", antwoordde Van der Velde. „ledereen maakt dat zélf maar uit. Ik kreeg in ieder geval geen steun meer". Zou Van der Velde daarnaast vergeten zijn dat door de barre weersomstandigheden het kaarsje bij De Vlaeminck wel eens op zou kunnen zijn geweest?
De winnaar
"Ik voel me best en ik kan goed tegen de kou", zei winnaar Silvano Contini onmiddellijk na de eindsprint Luik. Twee jaar eerder werd Contini al eens tweede in een barre klassieker. Toen moest de Italiaan de eer laten aan Bernard Hinault. Maar de Fransman hield het dit jaar snel voor gezien.
Uitslag: 1. Silvano Contini, 245 km in 6 uur en minuten, 2. Fons de Wolf, 3. Stefan Mutter, 4. Claude Criquielion, 5. op 24 st Tommy Prim, 6. Johan van der Velde. Roger de Vlaeminck, 8. Jean-Marie Grezet, 9. Stephen Roche, 10. op 3.20 Sean Kelly, 11. Hubert Seiz, 12. op 4.45 Phil Anderson, 13. Patrick Versluys, 14. Bernard Vallet, 15. Ludo de Keulenaer, 1 op 5 min. Sven-Ake Nilsson, 17. op 5. Henk Lubberding, 18. Pierre Bazzo,' Theo de Rooy, 20. Pascal Simon, 21. Michel Pollentier, 22. Hans Langerijs, Hennie Kuiper, 24. Marc Madiot, Adrie van der Poel, 26. op 10.25 Frits Pirard, 27. op 12.30 Jan Jonkers, Alain Vigneron, 29. Peter Zijerveld, op 16 min. Dominique Garde,
COMMENTS