Vijftien jaar geleden heb ik eens gestopt in een dergelijke situatie. Toen zat Merckx ineens op mijn achterruit. Dus rijdt chauffeur Martens door. Over de tenen en de fiets van Jesper Skibby.
De Ronde van Vlaanderen wordt in 1987 gewonnen door een Waal, Claude Criquielion. Een incident met de koploper van de dag, Jesper Skibby, blijft echter langer op het netvlies staan. De Deen wordt op de Koppenberg aangereden door een wedstrijdcommissaris. Die tikt de Deen aan en rijdt vervolgens over zijn achterwiel en teen.
Jesper Skibby is in 1987 een beginnend prof. In 1986 begint hij zijn carrière bij Roland-Van de Ven. Een jaar later heet die ploeg Roland-Skala. Skibby heeft een vrije rol. De kopmannen Kuiper, Wijnants en Capiot zijn geblesseerd, dus de Deen mag zijn gang gaan.
Skibby pakt het voortvarend aan en samen met Ludo Schurgers van de Sigma-ploeg gaat hij al snel aan kop. Schurgers wordt snel afgeschud en Skibby nadert met een kleine voorsprong de Koppenberg.
180 kilometer rijdt de Deen al op kop. En dan is de Koppenberg een lastige horde om te nemen. Skibby strompelt naar boven. Zwalkt nog een keer naar links en wordt dan licht aangetikt door de auto van de wedstrijddirecteur, gereden door Jacques Martens.
De wedstrijddirecteur staat in de auto en kijkt door de opening van het dak achterom. In de verte ziet hij het peloton al aan komen stormen. Waarom rijdt die verdomde Skibby niet door. De wedstrijdcommissaris bukt zich en spoort Martens aan om toch vooral door te rijden. De trouwe chauffeur kijkt verbaasd en een beetje verontwaardigd naar boven. 'Maar amaai, ge ziet toch da'k er nie doorkan' sputtert de chauffeur tegen.
Maar nee, daar gaat die Skibby ook nog van lijn veranderen. De chauffeur ziet het te laat. Skibby die nog nauwelijks snelheid maakt, ligt op de grond. "Goedverdoemme" Martens vloekt hartgrondig, had hij als liefhebber van de koers nu de koploper aangereden?
Nog voordat hij iets kan doen, volgen de order. De koersdirecteur kijkt achterom, ziet het peloton nu echt snel opkomen en briest tegen zijn chauffeur om vooral snel weg te wezen hier. Met een verbeten blik trapt Martens de koppeling in. Oei, die veldwachter had ie niet gezien, even wat uitwijken naar rechts. En wat hoorde hij daar? Reed hij nu werkelijk over de fiets van Skibby heen?
Na afloop van de wedstrijd betuigt Martens spijt: "Ik had de keus uit twee dingen:stoppen of doorrijden. Vijftien jaar geleden heb ik eens gestopt in een dergelijke situatie. Toen zat Merckx ineens op mijn achterruit. Die avond heb ik besloten, dat mocht hét me nog eens overkomen: doorrijden, wie het ook treft."
Skibby pakt het voortvarend aan en samen met Ludo Schurgers van de Sigma-ploeg gaat hij al snel aan kop. Schurgers wordt snel afgeschud en Skibby nadert met een kleine voorsprong de Koppenberg.
180 kilometer rijdt de Deen al op kop. En dan is de Koppenberg een lastige horde om te nemen. Skibby strompelt naar boven. Zwalkt nog een keer naar links en wordt dan licht aangetikt door de auto van de wedstrijddirecteur, gereden door Jacques Martens.
De wedstrijddirecteur staat in de auto en kijkt door de opening van het dak achterom. In de verte ziet hij het peloton al aan komen stormen. Waarom rijdt die verdomde Skibby niet door. De wedstrijdcommissaris bukt zich en spoort Martens aan om toch vooral door te rijden. De trouwe chauffeur kijkt verbaasd en een beetje verontwaardigd naar boven. 'Maar amaai, ge ziet toch da'k er nie doorkan' sputtert de chauffeur tegen.
Nog voordat hij iets kan doen, volgen de order. De koersdirecteur kijkt achterom, ziet het peloton nu echt snel opkomen en briest tegen zijn chauffeur om vooral snel weg te wezen hier. Met een verbeten blik trapt Martens de koppeling in. Oei, die veldwachter had ie niet gezien, even wat uitwijken naar rechts. En wat hoorde hij daar? Reed hij nu werkelijk over de fiets van Skibby heen?
Vijftien jaar geleden heb ik eens gestopt in een dergelijke situatie. Toen zat Merckx ineens op mijn achterruit.
Honderden toeschouwers op de heuvel en miljoenen televisiekijkers zijn getuige van de aanrijding. De fiets van Skibby wordt totaal vernield. De renner raakt niet noemenswaardig gewond, ondanks het feit dat de auto met een wiel over zijn tenen rijdt. De Deen kan zijn weg niet meer vervolgen.
Na afloop van de wedstrijd betuigt Martens spijt: "Ik had de keus uit twee dingen:stoppen of doorrijden. Vijftien jaar geleden heb ik eens gestopt in een dergelijke situatie. Toen zat Merckx ineens op mijn achterruit. Die avond heb ik besloten, dat mocht hét me nog eens overkomen: doorrijden, wie het ook treft."
Ploegleider Roger Swerts zit er na de wedstrijd helemaal niet mee. "van. De gazetten stonden gisteren vol, met allemaal zulke foto's, de televisie heeft er maandag nóg een half uur over gepalaver en ook de weekbladen gaan er mee afkomen!"
"Bovendien," vervolgt Swerts "voor die jongen is het ook niet kwaad, hè... Niemand kende Skibby vóór zondag, nu kent iedereen 'm. Daar gaan ze nog jaren over praten. Als ik nu ook nog die fiets vergoed krijg, is het de beste publiciteit die ik me met mijn noodploeg kon wensen, in Vlaanderen."
Bij de ploegenpresentatie van de Roland-ploeg in 1988 ontmoeten Skibby en Martens elkaar. Skibby geeft wederom blijk van het bijzondere vergevensgezinde wielermilieu. „Bedankt en sorry, Jesper", zegt de Belgische wielerofficial. „Ik kon het echt niet helpen, dat ik over je fiets reed. Een politieman maakte een stap naar voren en toen moest ik uitwijken". Antwoord van Skibby: „We praten er niet meer over. Gebeurd is gebeurd. Trouwens, ik was aan het einde van mijn latijn."
Bronnen: Limburgs Dagblad, Telegraaf, Vrije Volk, Leeuwarder Courant, Wielergeschiedenis.be
"Bovendien," vervolgt Swerts "voor die jongen is het ook niet kwaad, hè... Niemand kende Skibby vóór zondag, nu kent iedereen 'm. Daar gaan ze nog jaren over praten. Als ik nu ook nog die fiets vergoed krijg, is het de beste publiciteit die ik me met mijn noodploeg kon wensen, in Vlaanderen."
Bij de ploegenpresentatie van de Roland-ploeg in 1988 ontmoeten Skibby en Martens elkaar. Skibby geeft wederom blijk van het bijzondere vergevensgezinde wielermilieu. „Bedankt en sorry, Jesper", zegt de Belgische wielerofficial. „Ik kon het echt niet helpen, dat ik over je fiets reed. Een politieman maakte een stap naar voren en toen moest ik uitwijken". Antwoord van Skibby: „We praten er niet meer over. Gebeurd is gebeurd. Trouwens, ik was aan het einde van mijn latijn."
Bronnen: Limburgs Dagblad, Telegraaf, Vrije Volk, Leeuwarder Courant, Wielergeschiedenis.be
COMMENTS