8 juli 1982: De drie fouten van Toni Schumacher tegenover Patrick Battiston

Een van de gruwelijkste overtredingen ooit wordt in 1982 begaan door Harald Schumacher. De Duitse keeper torpedeert de Fransman Patrick Batiston op verschrikkelijke wijze, maar hij mag in het 'VAR-loze' tijdperk wonderwel blijven staan op het veld.

In het kolkende Sanchez Pizjuan-stadion is het even stil, voordat een oorverdovend fluitconcert losbarst. Het is het begin van alle tumult rond het incident van het WK van 1982. De doelman Toni Schumacher die om 22.08 uur letterlijk zijn Franse tegenstander Patrick Battiston in de grond heeft geboord. 

Een botsing die de wereld doet gruwelen. De 25-jarige Franse verdediger ligt knock-out op het veld en pas later in het ziekenhuis kan de balans worden opgemaakt. 
Zeven gebroken tanden, een zware hersenschudding, zwaar gekneusde jukbeenderen en een verschoven nekwervel. Voor de carrière van Patrick Battiston wordt gevreesd. 

Battiston komt er weer bovenop, maar wat bezielde Harald 'Toni' Schumacher om zo meedogeloos de Fransman te torpederen?

Hardheid
In 1979 debuteerde Schumacher in het nationale elftal, korte tijd later stond hij tijdens het EK in Italië weer in het doel. De Beierse keeper Sepp Maier had een ernstig auto-ongeluk gehad: Schumacher bewees zijn hardheid. 

Tijdens de training brak hij een vinger, zei niets tegen trainers of medespelers, maar liet door zijn handschóenenfabriek een speciale handschoen met ingebouwd gipskorset maken. 

Toni werd de held van Rome. Niemand kon meer om hem heen, niemand durfde een openlijke confrontatie met hem aan. Hij werd aanvoerder van Köln en van het nationale elftal. Over zijn ambities zei hijzelf eens. "Mijn eerzucht is zelfvernietigend." 

Geen interesse
Zijn eerzucht betekende in 1982 ook bijna het einde van zijn loopbaan. De tv-beelden zijn honderden keren vertoond: Toni Schumacher rent op Patrick Battiston toe en ramt hem tegen de grond. Terwijl de Fransman ernstig geblesseerd blijft liggen; loopt Schumacher ogenschijnlijk ongeïnteresseerd naar zijn doel. 

Nog nooit is overal in de wereld zo emotioneel gereageerd op een overtreding. "Schumacher,. het monster van Sevilla, moordenaar, Schumacher SS. 

In zijn boek staat hij uitvoerig stil bij deze scène. Het is een emotioneel deel, waarin duidelijk naar voren komt dat zijn inzet en concentratie alle andere gevoelens domineerden.

Oorzaak
"Ik  was overgemotiveerd, waanzinnig geconcentreerd. Deze wedstrijd was voor mij een kans, de laatste kans om onze verpeste reputatie op te vijzelen. Ik ren mijn doel uit. Battiston komt op mij toe. Uit ervaring weet ik dat hij de bal over mij heen wil liften."

"Ik spring hoog, Patrick raakt de bal niet goed. Als je in de lucht bent kan je je eigen 'snelheid niet' meer remmen, je kunt je hooguit. een beetje wegdraaien. Een keeper is geen vliegtuig. Met uitgestrekte knieën vloog ik op hem toe. 

Op het laatste moment kon ik mij nog iets draaien. Ik raakte zijn hoofd met mijn achterwerk, of mijn heup. Hij viel, ik ook. De bal rolde langs het doel."

"Een blik op de grensrechter. Dat doen wij keepers bijna altijd. Geen reactie! Alles oké, ik rolde de bal uit, draaide mij  om. Patrick lag op de grond, ik liep hem voorbij. Je moet er naar toe, dacht ik. Maar, daar stonden al scheldend en dreigend Tresor en Tigana. "Als je er nu heen gaat komt er rotzooi," dacht ik. 

Ik bracht het dus niet op naar Battiston te gaan om hem te troosten. Ik kón niet, hoewel het op dat moment mogelijk wel het beste was geweest. Mijn éérste fout." 

Dé tweede fout maakte Schumacher toen hij hoorde dat Battiston twee tanden kwijt was: "Als dat alles is, ben ik best bereid twee jacketkronen voor hem te kopen." 

Schumacher in zijn boek: "Er was géén haar op mijn hoofd dié er aan dacht het te hebben over de geblesseerde Battiston. Het was een pak van mijn hart. In feite was ik bang geweest dat hij een hersenschudding had, of misschien wel in coma lag."

Ik bracht het dus niet op naar Battiston te gaan om hem te troosten. Ik kón niet, hoewel het op dat moment mogelijk wel het beste was geweest

De derde fout volgde snel. Schumacher, meegesleept in de overwinningsroes van zijn team, dacht geen seconde meer aan de Fransman. "En geen mens in ons begeleidingsteam kwam op die gedachte. Niemand dacht eraan naar het ziekenhuis te gaan, bloemen te kopen. Ik zou aan Battistons ziekbed zijn gebleven tot ik had gehoord dat alles weer oké Alleen had iemand mij er heen moeten brengen."

Verbroedering
De verbroedering kwam veel later. Schumacher: "Ik geloof dat ik tranen in mijn ogen had. De manier waarop Patrick mij tegemoet is gekomen, was voor mij een enorme opluchting. We geven elkaar de hand', zei hij, "misschien worden we zelfs nog vrienden. De zaak van Spanje is voor mij voorbij."

Bron: Nieuwsblad van het Noorden, De Telegraaf