Eric Heiden had er eigenlijk helemaal geen zin meer in en zeker niet na een mislukte 500 meter. Toen wilde de Amerikaan gewoon stoppen met schaatsen.
Het wereldkampioenschap schaatsen allround 1980 werd op 1 en 2 maart 1980 in Thialf in Heerenveen gehouden. Titelverdediger was de Amerikaan Eric Heiden, die in het Bislett stadion in Oslo wereldkampioen van 1979 was geworden. Hilbert van der Duim werd voor het eerst wereldkampioen door de drievoudig kampioen en vijfvoudig olympisch kampioen Eric Heiden te verslaan.
De overwinning van Van der Duim was een enorme verrassing. Iedereen in Heerenveen rekende op Heiden. Die had immers een maand eerder onovertroffen schaatshistorie geschreven door vijf maal goud te winnen. De overwinning van Van der Duim werd dan ook begroet met euforie. Maar had Hilbert wel de echte Heiden verslagen?
Als je de Amerikaan nadien hoorde, kun je denken van niet. "Ik verloor in Heerenveen, maar dat interesseerde mij op dat moment niets. Na Lake Placid was het eigenlijk wel afgelopen, ik geloofde het wel".
Heiden is zelf na de 500 meter al uit zijn humeur. Terwijl hij die afstand nog 'gewoon' wint. "Ik reed tijdens die 500 meter een matige buitenbocht en dacht toen 'ik wou dat ik meteen naar huis kon, waarom is er nu niemand die me naar Madison stuurt?' Maar ja, wat kon ik daar anders doen? Een beetje lachen en aardig zijn. Ik had geen zin meer in schaatsen".
Bron: Sport International, Wikipedia, Nationaal Archief
De overwinning van Van der Duim was een enorme verrassing. Iedereen in Heerenveen rekende op Heiden. Die had immers een maand eerder onovertroffen schaatshistorie geschreven door vijf maal goud te winnen. De overwinning van Van der Duim werd dan ook begroet met euforie. Maar had Hilbert wel de echte Heiden verslagen?
Als je de Amerikaan nadien hoorde, kun je denken van niet. "Ik verloor in Heerenveen, maar dat interesseerde mij op dat moment niets. Na Lake Placid was het eigenlijk wel afgelopen, ik geloofde het wel".
Heiden is zelf na de 500 meter al uit zijn humeur. Terwijl hij die afstand nog 'gewoon' wint. "Ik reed tijdens die 500 meter een matige buitenbocht en dacht toen 'ik wou dat ik meteen naar huis kon, waarom is er nu niemand die me naar Madison stuurt?' Maar ja, wat kon ik daar anders doen? Een beetje lachen en aardig zijn. Ik had geen zin meer in schaatsen".
COMMENTS