Jaqcues Anquetil en Raymond Poulidor vechten in de Tour van 1964 een legendarisch duel uit op de Puy de Dome. Anquetil is de morele winaar twee dagen voor Parijs.
Eén van de meest bijzondere wielerduels werd uitgevochten op 12 juli 1964. Op de Puy de Dome bevochten Raymond Poulidor en Jacques Anquetil elkaar alsof het twee boksers waren. Het verhaal wordt uitgebreid verteld in de Franse kranten. De Nederlandse dagbladen zijn enthousiaster over de groene trui van Jan Jansen en geshockeerd door een tragisch ongeval met een tankwagen van de Franse gendarmerie.De Tour de France is in 1964 de Pyreneeën al gepasseerd maar Jacques Anquetil en Raymond Poulidor staan nog steeds op een steenworp afstand van elkaar in het klassement. Anquetil heeft het lastig gehad in de bergen. Poulidor boekt winst in de Koninginnen-etappe over de Peyresourde, Tourmalet en de Aubisque.
Anquetil wint vervolgens de tijdrit naar Bayonne. Monsieur Chrono doet zijn bijnaam eer aan en neemt na de tijdrit het geel over van de Fransman Groussard. De Tour van ‘64 is echter nog niet beslist. De voorsprong van Anquetil bedraagt slechts 56 seconden.
Kansen
Raymond Poulidor voelt dat er nog kansen zijn. De 20e etappe gaat op 12 juli van Brive naar Clermont-Ferrand. De etappe eindigde op de 1415 meter hoge Puy de Dome. Daar kon 'Poupou' zijn achterstand dus zeker goedmaken.
Ramp
Met één minuut stilte begint de tourkaravaan aan zijn startrituelen op zondag. In het dorpje Ponte-de-Couze heeft een dag eerder een ramp van formaat plaatsgevonden. Een tank-auto, vol met benzine voor de helikopter van de Gendarmerie die boven de koers vliegt, mist een bocht. De auto ramt een stenen muurtje op een brug. Op die brug staan op dat moment honderden mensen. Tientallen mensen, waaronder enkele kinderen, worden meegesleurd met de tankauto het water in.
Als de renners tijdens de zaterdag etappe langskomen is men in het water volop bezig met reddingswerkzaamheden. Liefst vijf minuten staan de renners verschrikt stil op de brug. Voor eenmaal stopt de Tour wel.
Wat de renners op de brug zien is hartverscheurend. Enkele levenloze lichamen drijven in het water. In het water enkele dapperen omstanders en volgers die proberen te redden wat er te redden valt. Op de brug huilende dorpsgenoten en familieleden.
Uiteindelijk kost deze ramp aan 8 mensen het leven. 13 mensen worden zwaargewond afgevoerd naar het ziekenhuis van Bergerac.
De etappe naar Clermont-Ferrand begint met een aanval van een Nederlander. Cees Haast, een klimmer, rijdend voor de Televizier-ploeg, krijgt van ploegleider Kees Pellenaars de opdracht om al vroeg aan te vallen. Samen met Cazala, Epaud, Pambianco en Aerenhouts krijgt hij echter bijzonder weinig ruimte. Haast gaat er dan eens in zijn eentje vandoor. Wordt kort daarop eerst bijgehaald door zijn oude vluchtmaat Cazala, maar slechts 30 seconden bedraagt hun maximale voorsprong. Nog voor de beklimming van de Puy de Dome wordt het tweetal weer ingelopen, en niet door de minsten.
Liefst vijf minuten staan de renners verschrikt stil op de brug. Voor eenmaal stopt de Tour wel.
Vroeg in de aanval
Poulidor is al vroeg in de aanval gegaan. Samen met de Nederlanders Huub Zilverberg en Jo de Roo, maar ook met Barry Hoban en Groussard, haalt hij de vroege vluchters bij.
Jaqcues Anquetil is echter nooit ver weg. Samen met Rudi Altig rijdt de gele trui-drager de achterstand snel dicht.
Anquetil blijft daarna in het wiel van Poulidor. Dat daardoor de Spanjaarden Jimenez en Bahamontes aan de aandacht ontsnappen, deert het tweetal niet. Anquetil ziet maar één wiel, dat van Poulidor, de rest kan hem niets schelen.
Wat volgde is een sensationeel duel. Zij aan zij klimmen Anquetil en Poulidor naar de top van de Puy de Dome. Duizenden toeschouwers zien de twee rijders schouder aan schouder naar boven rijden. De rivalen geven elkaar geen duimbreed toe. Poulidor, de betere klimmer, laat zich zelfs imponeren door Anquetil. Die rijdt brutaalweg naast Poulidor, kennelijk om hem te imponeren.
Pas na een paar kilometer voelt Poulidor dat Anquetil wankelt. Hij durft echter pas vlak onder de top de gele truidrager te verlaten. Anquetil geeft 1 meter toe, dan 5, dan 10 meter. Poulidor zet echter pas echt aan op 800 meter voor de finish. Anquetil zakt volledig in elkaar en verliest in die 800 meter nog 42 seconden. Anquetil redt zijn gele trui met 14 seconden. Anquetil verklaarde later: “Als hij mijn trui had veroverd, was ik naar huis gegaan”.
De achterstand is weliswaar slechts 14 seconden. Maar dat maakt Poulidor volstrekt kansloos. In Versailles stond er immers nog een tijdrit op het programma. Anquetil was kwetsbaar in de bergen maar ongenaakbaar in de tijdrit.
Je kunt je natuurlijk afvragen waarom Raymond Poulidor niet eerder aanviel? Anquetil kwam meer dood dan levend over de finish. Waarom dan pas zo kort onder de top demarreren? Er wordt weleens gezegd dat Poulidor en Anquetil twee totaal verschillende mensen waren. De één populair bij het volk, maar zonder overwinning in de Tour, de ander met veel minder 'onder het volk' maar wel veelvuldig Tourwinnaar.
Toch was er nog een ander verschil. Jacques Anquetil kon afzien als geen ander. De Normandier kon zeer goed in het rood rijden, ongelofelijke inspanningen aan. Zo rijdt hij ooit eens aaneengesloten de Dauphiné Liberé en Bordeaux-Parijs. Anquetil durft roofbouw te plegen op zijn lichaam. Dat schijnt bij Poulidor een probleem te zijn geweest. Waar Anquetil tot 110% kon gaan, durft Poulidor die grens niet, of veel minder, op te zoeken, zo gaat het verhaal.
Het zou verklaren waarom Anquetil vaak zo minzaam praatte over Poulidor. Iemand die niet over de grens kon gaan om te winnen, die verdiende de overwinning ook niet. Anquetil overlijdt echter al op 53-jarige leeftijd, Poulidor is nog steeds in leven. We kunnen natuurlijk niet uitsluiten dat het één met het ander te maken heeft.
Bron: Tour de France 100 jaar, Hemel en hel op een stukje leer, Vrije Volk, Limburgs Dagblad
COMMENTS