09 juni 1991: Fc Groningen onverslaanbaar met Milko Djurovski in de gelederen

Een aartsluie pseudo-vedette, werd-ie in de pers genoemd, die rookte als een ketter en gok-verslaafd was. Maar goed was hij wel Milko Djurovski

1 mei 1994: Ayrton Senna overlijdt in ramp Grand Prix op Imola

In vrieskou door de Ardennen: Rijden zonder armstukken geeft moraal

14 april 1982: Flets Oranje verslaat defensieve Grieken

Fc Groningen werd in 1991 derde in de competitie. De ploeg was in het eigen Oosterpark onverslaanbaar en ook in uitwedstrijden bleek de formatie van trainer Hans Westerhof een geoliede machine. Een ijzersterk geheel met de spits Milko Djurovski als ongrijpbaar middelpunt.

Groningen deed lang mee om de landstitel, die uiteindelijk naar PSV ging. Met Hennie Meijer, Harris Huizingh en Milko Djurovski had men een prachtige voorhoede. Groningen haakte drie wedstrijden voor het einde af door in Maastricht met 1-0 van MVV te verliezen. 

Op 09 juni 1991,de 33-ste speeldag, kwam PSV nog op bezoek in Groningen. PSV had 51 punten, Ajax ook. De Amsterdammers speelden in Rotterdam tegen het povere SVV.

Groningen versloeg onder aanvoering van Djurovski een onsamenhangend PSV met 4-1. Een mooie afsluiting van het seizoen. Ajax verloor op dezelfde dag echter ook. Met 1-0 versloeg SVV op Spangen de ongeïnspireerde Amsterdammers, waardoor PSV uiteindelijk alsnog kampioen werd, maar de prestatie van FC Groningen was er niet minder om. 

Grote roerganger in het elftal van de Groningers was Milko Djurovski. Djurovski was een Macedonische spits die van Partizan Belgrado kwam. In het Oosterpark was hij een publiekslieveling vanwege zijn onverwachte acties in het veld. Zijn bijnaam was dan ook Milko de Magiër. Vooral dankzij Milko kon Groningen vier wedstrijden voor het einde van het seizoen nog steeds kampioen worden. Door blessures en schorsingen lukte dit net niet. Groningen werd uiteindelijk heel knap derde.

Partizan
Djurovski was voor het eerst aan het werk in Groningen op een herfstavond in 1989. Hij speelde daar echter voor de tegenstander, Partizan Belgrado.Het Groningse Oosterpark zat mutjevol, want het was een Europa Cup-avond. Het werd een prachtige wedstrijd, met zeven doelpunten (4-3), en met één echte uitblinker. Ene Djurovski, spits der Partizanen. Lang haar, woest baardje, zwarte maillot.

Nog geen jaar later speelde hij in Groningen, en groeide ook dáár uit tot publiekslieveling. En nog altijd met lang haar, woest baardje en die onvermijdelijke zwarte maillot. De rookmagiër, werd-ie genoemd. Geniaal aan de bal, briljante momenten, af en toe een beslissende actie. 

Djurovski tilde in het seizoen 90/91 FC Groningen naar een hoger niveau. Naast de 4-1 overwinning op PSV, zorgde Djurovski bijna persoonlijk voor de 1-1 tegen Ajax in Amsterdam. Djurovski was die dag een ware plaag voor de Ajax-defensie.

Het jaar erop ging het bergafwaarts met FC Groningen én met Djurovski. In het seizoen 1991/’92 gooide het in de Tweede Bundesliga troosteloos onderaan bungelende Rot Weiss Erfurt FC Groningen uit de Europacup en het was louter aan de bekerwinst van Feyenoord op Roda JC te danken dat de ploeg zich opnieuw plaatste voor Europees voetbal. 

In 1992 moest er echter wel een nieuwe trainer komen, omdat PSV Hans Westerhof als opvolger van de Engelsman Bobby Robson had gecontracteerd. De keus viel op Pim Verbeek, met alle vervelende gevolgen van dien. 

Ook bij Djurovski was het niet allemaal rozengeur en maneschijn. Een aartsluie pseudo-vedette, werd-ie intussen in de regionale pers wel 'ns genoemd, die rookte als een ketter, die gok-verslaafd was en die veelvuldig verkeerde met foute vrienden (lees: Joegoslavische onderwereld). 

Milko vertrok dus bij Groningen. Deed nog wat bij Cambuur, maar daar kon hij geen stempel op het geheel drukken.

Na zijn carrière werd Djurovski trainer. Hij schijnt het drinken te hebben afgezworen en wil ook serieus stoppen met het roken van 3 pakjes per dag.

Bron: Wikipedia, Voetbal International, Brabants Dagblad