Hennie Stamsnijder was de eerste Nederlandse veldrijder, die zich met de besten ter wereld kon meten. In 1981 was hij in Tolosa ook de eerst...
Hennie Stamsnijder was de eerste Nederlandse veldrijder, die zich met de besten ter wereld kon meten. In 1981 was hij in Tolosa ook de eerste Nederlandse wereldkampioen in deze discipline.
Bij de profploeg van DAF trucks kreeg hij de kans om de weg en het veldrijden te combineren. Zomers legde hij in de zware wegkoersen een goede basis voor de conditieslag in de winter. Het leverde hem in 1980 meteen al een bronzen medaille op bij het Wereldkampioenschap in Wetzikon. Toen in de volgende winter ploegmaat Roger de Vlaeminck hem wat tips en adviezen gaf, was de progressie opmerkelijk.
Tijdens het wereldkampioenschap in Tolosa was hij een klasse apart en schreef "Stammie" geschiedenis door als eerste Nederlandse veldrijder de wereldtitel te veroveren. In de sneeuw en modder liet hij de Belg Roland Liboton en de Zwitser Albert Zweifel achter zich. Hij was de eerste Nederlander die deze titel won. Dat jaar werd hij gekozen tot Sportman van het jaar.
Dat het bij die ene regenboogtrui is gebleven is het gevolg van allerlei zaken. Op de eerste plaats werd Stamsnijder in die tijd geconfronteerd met een superieure Roland Liboton.
De Belg had meer klasse dan de wilskrachtige Stamsnijder. Daarnaast was het WK-parkoers ook niet altijd in het voordeel van de renner uit Enter.
Stamsnijder hield van een zware omloop met behoorlijk wat loopstukken, waar hij met grote passen duidelijk in het voordeel was. Daarentegen had hij een hekel aan besneeuwde en hard bevroren omlopen. Ook kreeg hij in de loop der jaren een portie pech te verwerken.
Bron: Veldrijden 2006, Wikipedia |
Hennie Stamsnijder groeide uit tot de ambassadeur van de Nederlandse veldritsport. Hij werd maar liefst negen keer Nederlands kampioen en won viermaal de Superprestige Cyclocross.
Bij de profploeg van DAF trucks kreeg hij de kans om de weg en het veldrijden te combineren. Zomers legde hij in de zware wegkoersen een goede basis voor de conditieslag in de winter. Het leverde hem in 1980 meteen al een bronzen medaille op bij het Wereldkampioenschap in Wetzikon. Toen in de volgende winter ploegmaat Roger de Vlaeminck hem wat tips en adviezen gaf, was de progressie opmerkelijk.
Tijdens het wereldkampioenschap in Tolosa was hij een klasse apart en schreef "Stammie" geschiedenis door als eerste Nederlandse veldrijder de wereldtitel te veroveren. In de sneeuw en modder liet hij de Belg Roland Liboton en de Zwitser Albert Zweifel achter zich. Hij was de eerste Nederlander die deze titel won. Dat jaar werd hij gekozen tot Sportman van het jaar.
Dat het bij die ene regenboogtrui is gebleven is het gevolg van allerlei zaken. Op de eerste plaats werd Stamsnijder in die tijd geconfronteerd met een superieure Roland Liboton.
De Belg had meer klasse dan de wilskrachtige Stamsnijder. Daarnaast was het WK-parkoers ook niet altijd in het voordeel van de renner uit Enter.
Stamsnijder hield van een zware omloop met behoorlijk wat loopstukken, waar hij met grote passen duidelijk in het voordeel was. Daarentegen had hij een hekel aan besneeuwde en hard bevroren omlopen. Ook kreeg hij in de loop der jaren een portie pech te verwerken.
Bron: Veldrijden 2006, Wikipedia |
COMMENTS