Geert Trompetter is in 1978 al 37. Maar aan stoppen, denkt hij nog niet. De talentvolle Trompetter over volleybal met al zijn voor- en nad...
Het is een thema wat we al vaker de revue hebben laten passeren, sport in de jaren '70 is amateurisme ten top. Dat geldt voor schaatsen, voetbal en zelfs Formule 1. Er zijn minder faciliteiten, minder regels, minder kennis. Ook bij het volleybal is dit het geval. Bij iedere sport heb je pioniers die proberen er het beste van te maken. In hey volleybal is dat Geert Trompetter.
Geert Trompetter is één van de beste volleyballers in de zeventiger jaren. Trompetter is een sporttalent. Hij speelde ook in het Nederlands Amateur voetbalelftal en is daarnaast een uitstekend sportvisser.
De in Hoogeveen geboren Trompetter komt eigenlijk uit een voetbalfamilie. Zelf heeft hij jaren bij Alcides, het Nederlands zaterdagelftal en Hoogeveen gespeeld. Een enkelblessure in de zestiger jaren deed het volleybal bij de vereniging Olhaco op het eerste plan geraken. 'Toch heb ik voetbal en volleybal lang gecombineerd, ook toen ik al bij AMVJ zat. De eerste interland kwam in 1964. Daarna zin er nog zo'n 170 bijgekomen, met ups en downs.'
Trompetter wordt door de Volkskrant geinterviewd voor het nationale treffen tussen Starlift/Blokker en Delta Lloyd/AMVJ (de club van Trompetter). Het verhaal handelt niet alleen om dit treffen maar ook de positie van het Nederlands volleybal.
Onlangs werden de Nederlandse volleyballers laatste op het EK. Trompetter is er nog naar van. „Het was beide keren een afgang om doodziek van te worden', weent hij. 'Ik heb alles meegemaakt. De opkomst en de glorietijd van Oranje en nu ook de val. Geloof me, er is kwaliteit genoeg in Nederland. We hebben misschien wel betere volleyballers dan het buitenland. Maar mentaal zijn we niet sterk. De Nederlandse volleyballer is te snel tevreden, vooral dé jongere generatie. Het zal wel een tijdsverschijnsel zijn.'
De hierop volgende EK-voorrondes gaan op het moment van schrijven niet veel beter. 'In de EK-voorronden te Kampen en bij de Spring Cup in Griekenland hebben de spelers van Blokkeer en AMVJ collectief gefaald. Dan geeft het geen pas om één speler (Trompetter-red.) de schuld te geven. We hebben ons best gedaan, en dat was duidelijk niet goed genoeg. Ik betwijfel of de Blokkeer-spelers dat falen zelf wel hebben geanalyseerd. Een jaar daarvoor, toen we de Spring Cup wonnen, ging het met dezelfde selectie immers wél.'
Toch is er licht aan het einde van de tunnel. 'Er zijn steeds minder volleyballers van, zeg maar, de oude stempel. Bij AMVJ zie ik de positieve instelling nog bij jongens als Bert Goedkoop of Marcel Sturkenboom. En natuurlijk ook bij de teruggekeerde Wim Hoeboer.'
Ook Trompetter ziet zijn toekomst in de trainerswereld. „Die uitdaging trekt me aan." Voorlopig kan hij bij AMVJ en Oranje een tijd mee. „Al is het in feite een bedenkelijke zaak dat niet alleen ik, maar ook V.d. Hoek, Kooien, Tinkhof, Veldhuis en Constandse topploegen kunnen en moeten dragen." Stoppen is voor Trompetter nog niet bij. „Ik ga door tot ik zelf merk — of tot mijn omgeving zegt — dat het minder gaat. Op de bank zitten, kan ik niet."
Uiteindelijk zal Trompetter later trainer worden. Hij traint het nationale team maar stopt daarmee in 1985 als Oranje tiende wordt. Trompetter is zeer teleurgesteld. Maar vanuit die teleurstelling wordt het 'nieuwe volleybal' wel opgestart. Marco Brouwers en Bert Goedkoop zijn er getuige van. In '85 tiende op het EK, en drie jaar later Olympische deelnemer.
Onder leiding van een zekere Ari Selinger die de 'faiiete boedel' van Trompetter overneemt.
Bron: Volkskrant
COMMENTS