Jan Ykema was geen favoriet. Maar hij flikte het toch maar in Calgary. Zilver op de 500 meter schaatsen op de Olympisch Spelen van 1988.
De Olympische Spelen beginnen goed voor Jan Ykema in 1988. Eerst mag hij als vlaggendrager van Nederland het stadion binnenlopen, kort daarna wint hij de zilveren medaille op de 500 meter. En dat in een tijd dat Nederland in de sprintkampioenschappen steevast in het rechterrijtje bivakkeert.
Jan Ykema kan je streetwise noemen. Een wereldwijs straatschoffie die weet wat hij kan en goed oplet wat er in zijn directe omgeving gebeurt.
Wat er in jouw omgeving gebeurt moet je vervolgens zo goed mogelijk in je eigen voordeel gebruiken. Bij Jan Ykema was dit gedrag aangeboren.
Starter
Ykema was vroeg op de baan. Vroeger dan hij normaal zou gaan, maar hij zou nu eenmaal als een van de eersten starten. Dus veel later kon hij ook niet op komen dagen. En dit waren wel de Olympische Spelen.
"Ik had gezien hoe die Canadese starter twee regionale jongens wegschoot. Ik dacht hé, die jongens hoeven helemaal niet te blijven stilstaan".
Lefgozer Jan had genoeg gezien. Daar moest hij van kunnen profiteren.
En zo startte Ykema een fractie te vroeg. Met een persoonlijke recordopening van 9,85, Mart Smeets op tv een overslaande stem bezorgend, gleed Ykema in een bijna perfecte race naar 36,76. "Ik maakte één foutje, voor mij prima hoor, want normaal gesproken maak ik er zeker twee" grapte Ykema na de race. "Dit was voor mij een perfecte race, ik had er geen tiende meer van af kunnen rijden".
Afwachten
En daarmee begon het lange wachten. "Ik was na de race nog zenuwachtiger dan van te voren. Ik heb de meeste ritten gezien, voor de tv, dan weer op de baan. Ik liep maar wat heen en weer. Gaf later Dan Jansen nog een hand omdat die was gevallen. Maar ik was helemaal in de war."
Ykema was niet de enige die in de war was. De concurrentie was na de uitschieter van de Fries ook gaan rekenen. Als die Ykema al een 36'er rijdt, moet de winnende tijd wel op een 35'er liggen zag je ze denken. En dat maakte de meeste sprinters nerveus en slordig. Nick Thometz, Sergei Fokitjev, Igor Zjelezovski: allen reden geen vlekkeloze race. De twee Russische 'tankers' hadden beiden een laatste binnenbocht en vladderden bijna reddeloos naar de buitenbaan. Aldus een goede klassering verspelend.
Het verhaal van Dan Jansen was helemaal tragisch. Hij verloor een dag eerder zijn zus. Jansen was op
uitdrukkelijk verzoek van zijn familie gestart. Maar hij was er uiteraard met zijn hoofd niet bij en ging onderuit.
Uwe Jens Mey bleef het koelst van allemaal. Hij reed in zijn rit tegen Kuroiwa naar de eerste plaats. In zijn slipstream stond de Japanner op brons. En toen restte er nog maar één rit. Daarin reed de Zuid-Koreaan Ki-Tea-Bae. Ykema houdt zijn handen voor zijn ogen. In Bae ziet hij nog een serieuze concurrent. Aan de andere kant weet hij zich al zowat verzekerd van brons.
Ruim een halve minuut later staat hij juichend op het middenterrein. Ook Bae heeft de tijd van Ykema niet verbeterd. De Fries heeft zilver gewonnen in een sterk bezet deelnemersveld.
Bron: Leeuwarder Courant/ 15 februari 1988
Jan Ykema kan je streetwise noemen. Een wereldwijs straatschoffie die weet wat hij kan en goed oplet wat er in zijn directe omgeving gebeurt.
Wat er in jouw omgeving gebeurt moet je vervolgens zo goed mogelijk in je eigen voordeel gebruiken. Bij Jan Ykema was dit gedrag aangeboren.
Starter
Ykema was vroeg op de baan. Vroeger dan hij normaal zou gaan, maar hij zou nu eenmaal als een van de eersten starten. Dus veel later kon hij ook niet op komen dagen. En dit waren wel de Olympische Spelen.
"Ik had gezien hoe die Canadese starter twee regionale jongens wegschoot. Ik dacht hé, die jongens hoeven helemaal niet te blijven stilstaan".
Lefgozer Jan had genoeg gezien. Daar moest hij van kunnen profiteren.
En zo startte Ykema een fractie te vroeg. Met een persoonlijke recordopening van 9,85, Mart Smeets op tv een overslaande stem bezorgend, gleed Ykema in een bijna perfecte race naar 36,76. "Ik maakte één foutje, voor mij prima hoor, want normaal gesproken maak ik er zeker twee" grapte Ykema na de race. "Dit was voor mij een perfecte race, ik had er geen tiende meer van af kunnen rijden".
Afwachten
En daarmee begon het lange wachten. "Ik was na de race nog zenuwachtiger dan van te voren. Ik heb de meeste ritten gezien, voor de tv, dan weer op de baan. Ik liep maar wat heen en weer. Gaf later Dan Jansen nog een hand omdat die was gevallen. Maar ik was helemaal in de war."
 |
| De Uitslag van de 500 meter |
Het verhaal van Dan Jansen was helemaal tragisch. Hij verloor een dag eerder zijn zus. Jansen was op
uitdrukkelijk verzoek van zijn familie gestart. Maar hij was er uiteraard met zijn hoofd niet bij en ging onderuit.
Uwe Jens Mey bleef het koelst van allemaal. Hij reed in zijn rit tegen Kuroiwa naar de eerste plaats. In zijn slipstream stond de Japanner op brons. En toen restte er nog maar één rit. Daarin reed de Zuid-Koreaan Ki-Tea-Bae. Ykema houdt zijn handen voor zijn ogen. In Bae ziet hij nog een serieuze concurrent. Aan de andere kant weet hij zich al zowat verzekerd van brons.
Ruim een halve minuut later staat hij juichend op het middenterrein. Ook Bae heeft de tijd van Ykema niet verbeterd. De Fries heeft zilver gewonnen in een sterk bezet deelnemersveld.
Bron: Leeuwarder Courant/ 15 februari 1988
COMMENTS