Drievoudig wereldkampioen Ayrton Senna overlijdt op 1 mei 1994 na een ongeluk met zijn Formule I-racewagen in de Grote Prijs van San Marino op het circuit van Imola in Italië.
Drievoudig wereldkampioen Ayrton Senna overlijdt op 1 mei 1994 na een ongeluk met zijn Formule I-racewagen in de Grote Prijs van San Marino op het circuit van Imola in Italië. De Braziliaan, een legende uit de racesport, is op circuit niet het enige slachtoffer. Daarmee wordt de Grand Prix van San Marino één van de grootste ramp Grand Prix in de geschiedenis van de Formule 1.
Zaterdag was de Oostenrijker Roland Ratzenberger al dodelijk verongelukt tijdens de trainingen. Bovendien ontsnapte de Braziliaan Rubens Barrichello vrijdag aan de dood en raakten op zondag vier technici en tien toeschouwers gewond.
De 34-jarige Braziliaan Senna, die werd beschouwd als de beste coureur van zijn generatie en dit jaar favoriet was voor het wereldkampioenschap, reed tijdens de race in de zevende ronde van de wedstrijd rechtdoor waar de weg naar links boog.
Zijn wagen botste met een snelheid van ongeveer tweehonderdzeventig kilometer per uur frontaal op een betonnen muur. Hij was bewusteloos toen hij uit het wrak werd gehaald en met een helicopter naar een ziekenhuis in Bologna werd vervoerd.
Volgens doktoren was Senna's voorhoofd verbrijzeld en was opereren onmogelijk. Senna raakte in een coma en werd vier uur na het ongeluk 'klinisch' dood verklaard.
Hij werd, zo schrijft de Italiaanse wet voor, na het ongeluk nog enkele uren kunstmatig in leven gehouden.
Imola is één van de allersnelste Formule I-circuits. Zaterdag was Ratzenberger met een snelheid van ruim driehonderd kilometer per uur uit de bocht gevlogen. Hij brak daarbij zijn nek. Vrijdag was de Braziliaanse coureur Rubens Barrichello ontsnapt aan de dood. Hij stapte met lichte kneuzingen uit zijn zwaar verongelukte wagen. De Grand Prix werd gisteren na het ongeluk van Senna stilgelegd, opnieuw gestart en gewonnen door Schumacher.
Bij een pitsstop verloor een van de wagen een wiel waarna vier monteurs werden aangereden. Een van hen brak een been, een ander werd met shock opgenomen in een ziekenhuis. Bij een botsing tijdens de start vlogen er brokstukken in het publiek waardoor er negen toeschouwers en én politieman gewond raakten.
Ayrton Senna had zijn eigenaardigheden, maar zowel vriend als vijand koesterden vooral een diepe — soms afgunstige — bewondering voor zijn absolute vakmanschap, professionalisme en gedrevenheid.
Die aspecten tilden Senna — ook in zijn geboorteland Brazilië waar hij als een volksheld werd vereerd — uit boven het prototype van de gemiddelde Formule I-coureur.
Op het circuit straalde Senna in tegenstelling tot de meeste van zijn collega's nog iets uit van het avontuur dat de Formule I in het verleden zo aantrekkelijk maakte.
Toen het grote geld, de sponsors, de elektronika en de politiek van het overkoepelende raceorgaan de FIA het miljardenspektakel nog niet beheersten, maar de capaciteiten van de rijder centraal stonden. Het constant zoeken naar snelheidslimieten die zelfs volgens de maatstaven van gerenommeerde collega's niet voor mogelijk werden gehouden bestempelde Senna tot de koning van de pole-positions.
Zijn eigenaardige gedrag werd door collega's uitsluitend geaccepteerd omdat hij de beste was, een vakmanschap dat zelfs schoorvoetend moest worden erkend door andere groten uit het tijdperk Senna als Nigel Mansell, Alain Prost, Niki Lauda en Nelson Piquet.
Senna was een mysterie voor velen. In zijn succesjaren bij McLaren had Ron Dennis een Mexicaan, Joe Ramirez, ingehuurd omdat die met zijn Latijnsamerikaanse inslag tenminste nog enig contact had met Senna, die kort van stof was in zijn commentaar op crashes en mislukte races.
In 1994 reed Senna voor het eerst voor Williams. Senna voelde zich niet echt thuis in de nieuwe Williams, waarmee hij de eerste twee races van dit seizoen onbegrijpelijk in de fout ging voor een coureur van zijn kaliber.
Ook voor de race op Imola zou hij na het fatale ongeluk bij de training van de Oostenrijker Ratzenberger telefonisch tegen zijn vriendin hebben geklaagd dat de race „onder een slecht gesternte stond."
Senna had wel wat met hogere machten en geloof in het lot. In Monte Carlo — waar 'magie' Ayrton weer eens een onwerkelijk snelle trainingsronde had gerealiseerd — verklaarde hij tijdens een interview eens met zachte, bijna zalvende stem, dat hij een vreemd licht in de tunnel onder hotel Loews had waargenomen en dat hij het gevoel had alsof een hogere macht het stuur van hem had overgenomen.
Zijn geloof in de Heer, dat volgens Senna door journalisten volslagen verkeerd is geïnterpreteerd, bleef de laatste tijd in interviews onbesproken. Hoewel hij op de renbaan vaak over een beschermengel beschikte.
Bijvoorbeeld bij de crash met 220 kilometer per uur waarbij hij in Mexico recht in de vangrails knalde. Of bij de lakonieke manier waarop hij in 1991 — eveneens in Mexico — onder zijn wagen vandaan kroop nadat hij bij 250 kilometer per uur over de kop was geslagen en met zijn bolide in het zand terecht was gekomen.
Niki Lauda borduurde in zijn commentaar door op de ‘hogere machten’: „Aan de auto van Senna mankeerde vrijwel zeker iets", meende oud-wereldkampioen Lauda die de race op televisie volgde. „God heeft de Formule I de laatste jaren beschermd. Een engelbewaarder zweefde voortdurend boven het circus. Van de ene op de andere dag is hij daarmee gestopt."
Op zondag 1 mei 1994 ging het mis. Goed mis. Eén van de grootste rijders aller tijden is de Formule I daarmee ontvallen.
Bronnen: Trouw, Volkskrant, Parool, Telegraaf
Bronnen: Trouw, Volkskrant, Parool, Telegraaf
Ook vandaag:
COMMENTS