Hoe is Gerben Karstens te typeren is als wielrenner? De renner uit Leiden toonde zijn verkorte versie van zijn eigen biografie op 4 en 5 j...
Hoe is Gerben Karstens te typeren is als wielrenner? De renner uit Leiden toonde zijn verkorte versie van zijn eigen biografie op 4 en 5 juli 1977. De ene dag de lolbroek, de andere dag voor de zege sprinten.
Gerben Karstens haalde op 5 juli de zijkolommen van de krant. De rijder van TI-Raleigh reed met een geleende motorhelm door het peloton, viel en had toen de attentie van de medische hulpdiensten. Die dachten aan een blessure bij de Nederlander. Toen de service medical in de buurt kwam, stond Karstens lachend op om zijn weg te vervolgen. De jury was hier niet van gediend. Karstens ontving een boete van 10 francs, wat in die tijd maarliefst 5 gulden was.
Meer dan lol
Dat Karstens ook meer kan dan loltrappen, bewees Karstens de volgende dag. In de etappe naar Bordeaux sprintte Karstens naar een tweede plaats. Karstens verloor de sprint van de Fransman Jac Eclassan.
Helemaal vanzelf kreeg Eclassan de zege niet. Het verschil tussen beide renners was zo gering, dat ook Karstens zich even winnaar mocht wanen. "Karst, jij bent de winnaar" riepen journalisten, die verhaal waren halen bij de jury. Karstens duwde zijn twee armen juichend de lucht in. Breed lachend liet hij zich vastleggen door de fotografen. Maar het tafereel werd wreed verstoord door het tafereel rechts van hem. Daar stond de Fransman Jac Eclassan als winnaar op het podium. "Weten jullie dan nooit iets zeker?" blafte Karstens de journalisten af.
Hulp aan de vijand
Dat Karstens voor de overwinning ging sprinten was aanvankelijk niet eens de bedoeling. Karstens wilde Jan Raas een dienst bewijzen. "Jan heeft vorig jaar enorme risico's genomen om me hier in Bordeaux de overwinning te bezorgen, ik moest iets terugdoen". Een opvallende geste, want Raas rijdt in 1977 voor Frisol. Raas is ontevreden over de gang van zaken bij Raleigh en vertrekt naar Frisol.
Dat gaat niet zonder slag of stoot. Een heel jaar lang is Raas opgejaagd wild voor de Post-ploeg. De Zeeuw is ook niet van gisteren en trekt zich daar niets van aan. Ondanks Raleigh wint hij in het voorjaar gewoon Milaan-San Remo en de Amstel Gold Race.
Karstens heeft helemaal niets met de animositeit tegen Jan Raas. Raas is een oude teamgenoot en er staat nog een rekening open. En dus coacht Karstens Raas op een kilometer voor de eindstreep. "Demarreer, nu!" Raas was weg, maar werd 300 meter voor de streep bijgehaald. Zaak voor de attente Karstens, om dan toch maar zelf een poging te wagen.
Bron: Het Vrije Volk
COMMENTS