René Pijnen wint het EK Derny van de in 1977 ongenaakbare Patrick Sercu. Wraak voor Pijnen die het ongelijk van Peter Post probeerde te be...
René Pijnen wint het EK Derny van de in 1977 ongenaakbare Patrick Sercu. Wraak voor Pijnen die het ongelijk van Peter Post probeerde te bewijzen en daarnaast wilde laten zien dat hij de strijd met Sercu nog steeds aankan.
Rene Pijnen rijdt de titelstrijd in het Rotterdamse Ahoy nog in het shirt van Raleigh. Maar het liefst zou Pijnen het shirt al hebben uitgedaan.
Peter Post heeft Pijnen afgedankt. Althans zo voelt de baanrenner dat. Post wil het komende seizoen alles op Kuiper en Raas zetten. "Met Kuiper en Raas rijd ik komend jaar een dubbel wegseizoen.
Ik heb alleen wegrenners nodig en kan geen baanrenners gebruiken" aldus Post.
Het raakt Pijnen in het hart. Peter Post was notabene zelf een succesvolle baanrenner. En nu werd hij er zo makkelijk uitgeschopt?
"Ik ben nu eenmaal een baanrenner. Ik hou niet van de weg. Het is precies zo'n mentale kwestie als sommige wegrenners op de baan hebben. Roger de Vlaeminck zegt altijd: zijn er buiten nog bomen? Ik zit daarentegen in een wegwedstrijd altijd op de klok te staren hoe lang het duurt".
Sercu
Pijnen kom dus verbeten aan de start, maar moet dan wel afrekenen met Patrick Sercu. Sercu wint in 1977 zowat alle zesdaagsen. Voor een deel kan dat op het conto worden geschreven van zijn zesdaagse partner: Eddy Merckx. Rene Pijnen wint één zesdaagse, notabene aan de zijde van Sercu.
Pijnen voelt dat hij iets te bewijzen heeft tegen Sercu. Hij laat eerst landgenoot Martin Venix, die door Joop Zijlaard wordt gestayerd, begaan. Venix valt druistig aan, maar na een kwartier neemt Pijnen het heft in handen.
Sercu wordt dan snel verwacht, maar de Belg, met Maurice de Boevere als stayer, verkrampt in de achtervolging op Pijnen. Pijnen, begeleid door de tactisch sterke en mentaal evenwichtige Noppie Koch, blijft overeind en wordt Europees kampioen.
"Ik ben nu eenmaal een baanrenner. Ik hou niet van de weg. Het is precies zo'n mentale kwestie als sommige wegrenners op de baan hebben. Roger de Vlaeminck zegt altijd: zijn er buiten nog bomen? Ik zit daarentegen in een wegwedstrijd altijd op de klok te staren hoe lang het duurt".
Sercu
Pijnen kom dus verbeten aan de start, maar moet dan wel afrekenen met Patrick Sercu. Sercu wint in 1977 zowat alle zesdaagsen. Voor een deel kan dat op het conto worden geschreven van zijn zesdaagse partner: Eddy Merckx. Rene Pijnen wint één zesdaagse, notabene aan de zijde van Sercu.
Pijnen voelt dat hij iets te bewijzen heeft tegen Sercu. Hij laat eerst landgenoot Martin Venix, die door Joop Zijlaard wordt gestayerd, begaan. Venix valt druistig aan, maar na een kwartier neemt Pijnen het heft in handen.
Sercu wordt dan snel verwacht, maar de Belg, met Maurice de Boevere als stayer, verkrampt in de achtervolging op Pijnen. Pijnen, begeleid door de tactisch sterke en mentaal evenwichtige Noppie Koch, blijft overeind en wordt Europees kampioen.
Verplicht
"Ik was het aan mijn stand verplicht om deze titel eens te winnen. Bovendien was ik hier vorig jaar volledig afgegaan, dat moest me niet nog eens overkomen" beëindigde Pijnen zijn vierde Europese titel op de baan.
"Ik was het aan mijn stand verplicht om deze titel eens te winnen. Bovendien was ik hier vorig jaar volledig afgegaan, dat moest me niet nog eens overkomen" beëindigde Pijnen zijn vierde Europese titel op de baan.
Bron: Het Vrije Volk/ 09 december 1977
COMMENTS