Annemarie Verstappen wordt in 1982 wereldkampioene op de 200 meter. Ze wint op 16-jarige leeftijd deze unieke titel als de DDR oppermachti...
Annemarie Verstappen wordt in 1982 wereldkampioene op de 200 meter. Ze wint op 16-jarige leeftijd deze unieke titel als de DDR oppermachtig is bij het dameszwemmen. Met een autodidact als coach, geen 'centraal bad', relatief weinig zwemuren maar met een overvloed aan talent bokst Verstappen op tegen het oostblok.
In 1982 is Annemarie Verstappen pas 16 jaar oud. We leven in het 'Oostblok-tijdperk'. Achter het ijzeren gordijn wordt sporters via een hard regime klaargestoomd voor titels. Titels die onmiddellijk afstralen op de communistische heilstaat. Vooral in Rusland en de DDR levert het systeem veelvuldig kampioenen af. Niemand die er ook in 1982 al aan twijfelt dat er hier en daar successen worden behaald via medische begeleiding.
De Nederlandse zwemsport is in 1982 nog niet echt professioneel. Waar er in Amsterdam en Eindhoven vandaag de dag met alle mogelijke middelen wordt gewerkt aan optimale prestaties, is dat begin jaren '80 behelpen. Verstappen klaagt in de Sport International van augustus 1983 over het gebrek aan tegenstand in Brabant. 'Er zijn te weinig tegenstanders voor me, in Brabant al helemaal niet. Dat werkt niet in mijn voordeel. Daarom zwem het liefst kampioenschappen. Wordt je toch weer uitgedaagd.'
Militair
Verstappen wordt getraind door een gepensioneerd militair, Honk Veldman. Veldman is nooit zwemmer geweest. Hij is in het wereldje gerold, werd voorzitter van een Zoetermeerse zwemvereniging, ging training geven, volgde cursussen en toen stond opeens Annemarie Verstappen voor zijn neus. 'Annemarie zwemt nu 5 jaar voor me. Al op jonge leeftijd zag ik dat dit een leuk zwemstertje was. Onopgemerkt is ze bijna naar de wereldtop toegegroeid.'
In 1982 zijn de baduren nog te overzien. Veldman: 'Annemarie traint iedere ochtend één uur, drie keer in de week ook nog 's middags en dan ook nog de centrale trainingen.'
'Ik waak voor teveel eentonigheid op de training. Ik probeer zoveel mogelijk te variëren. Het blijft toch baantjes zwemmen. Veldman laat Verstappen echter niet specialiseren. 'Specialisatie kan heel fnuikend zijn, want dan wordt het nog eentoniger.' Het zijn afwijkende geluiden in de jaren '80. Tegenwoordig is specialisatie in zowat alle sporten het toverwoord.
Sensatie
Dat Verstappen voor een ware sensatie gaat zorgen bij het wereldkampioenschap in 1982 in Guayaquil, in het Zuid-Amerikaanse Ecuador is dan ook niet de algemene opinie. De DDR is beter en professioneler.
In de finale 200 meter vrije slag gaat ze echter als een raket van start en bouwt een grote voorsprong op. Iedereen vreest (en de Oost-Duitse zwemsters verwachten niet anders) dat haar die roekeloosheid op de laatste baan duur komt te staan.
'Ik beschouwde me absoluut niet als favoriete. Was al blij dat ik de finale had gehaald. De eerste 25 meter verliepen ook helemaal niet zo best. Maar na 150 meter had ik, ook tot mijn eigen verbazing, nog een kans. Dan denk je; oh jee'.
Maar dat gebeurt niet. Verstappen blijft haar rivales ruim voor en in een tijd van 1.59.53 grijpt ze de wereldtitel. Annelies Maas pakt de bronzen medaille.
Je bent 16 jaar. En wint onverwacht een wereldtitel.
Dan valt de hele wereld over je heen. 'Ik wist niet wat me allemaal overkwam' zegt Verstappen. 'Voor het WK was ik niemand, nauwelijks bekend. En ineens sta je in het middelpunt van de belangstelling. Ik vond het verschrikkelijk moeilijk om na Ecuador weer keihard te trainen'.
De aandacht voor Verstappen is te begrijpen. Nog nooit won een Nederlandse zwemster goud op een WK. Dus duikt de pers er boven op.
De pers heeft nogal eens de neiging om elkaar na te praten. Het betekent vaak dat een sporter snel een stempel krijgt. De één is arrogant, de ander onzeker en weer een derde verlegen. Annemarie Verstappen heette zo'n verlegen meisje te zijn. 'De eenvoudige wereldkampioene' uit het Brabantse land. 'Ach, journalisten stellen mij steeds dezelfde vragen' zei ze daar ooit over.
Verstappen rolde bij toeval in het zwemwereldje. 'Ik ben nooit met zwemmen begonnen met het idee, ik word een topper. Je doet gewoon die keus. Niets wees erop dat ik talent had. Na verloop van tijd ben ik toch wedstrijden gaan zwemmen en toen bleek tot mijn eigen verrassing dat ik best hard ging'. Verstappen de liefhebber. Zwemmen omdat je dat leuk vindt. Maar Verstappen raakt dat gevoel kwijt.
Al die aandacht. Die verplichtingen. De Brabantse overweegt om te stoppen met topzwemmen. 'Ik dacht echt ik stop ermee. Ik had nooit problemen gehad met trainen, maar nu ging het niet lekker meer'.
Verstappen wordt geleefd. Alle kampioenen kunnen je het vertellen. Hoe je toch naar die ene verplichting naar de andere wordt gesleept. Hoe mensen een beroep doen op je gemoed. Die sponsor kun je toch niet negeren na al dat geld wat die in je heeft gestopt? Je eigen gemeente, die burgemeester met dat leuke kinderkoor. Ze hebben speciaal een lied voor je ingestudeerd.
'Al die huldigingen, laat naar bed en normaal gesproken liggen we voor dag en dauw weer in bad. Dat breekt op. Ik zei op alles ja. Opende winkels, noem maar op. Was veel te bang dat mensen zouden zeggen: 'Nou zeg die Verstappen heeft kapsones'. Alles is nieuw, alles is leuk, maar de volgende keer doe ik dat anders' zegt Verstappen beslist in 1983.
Nog steeds jong, 18 jaar, maakt ze zich op voor de Olympische Spelen van 1984. Haar leven is verandert. In Los Angeles zal ze favoriete zijn.
Bron: Wikipedia, Sport.nl, Sport International
Je bent 16 jaar. En wint onverwacht een wereldtitel.
Dan valt de hele wereld over je heen. 'Ik wist niet wat me allemaal overkwam' zegt Verstappen. 'Voor het WK was ik niemand, nauwelijks bekend. En ineens sta je in het middelpunt van de belangstelling. Ik vond het verschrikkelijk moeilijk om na Ecuador weer keihard te trainen'.
De aandacht voor Verstappen is te begrijpen. Nog nooit won een Nederlandse zwemster goud op een WK. Dus duikt de pers er boven op.
De pers heeft nogal eens de neiging om elkaar na te praten. Het betekent vaak dat een sporter snel een stempel krijgt. De één is arrogant, de ander onzeker en weer een derde verlegen. Annemarie Verstappen heette zo'n verlegen meisje te zijn. 'De eenvoudige wereldkampioene' uit het Brabantse land. 'Ach, journalisten stellen mij steeds dezelfde vragen' zei ze daar ooit over.
Verstappen rolde bij toeval in het zwemwereldje. 'Ik ben nooit met zwemmen begonnen met het idee, ik word een topper. Je doet gewoon die keus. Niets wees erop dat ik talent had. Na verloop van tijd ben ik toch wedstrijden gaan zwemmen en toen bleek tot mijn eigen verrassing dat ik best hard ging'. Verstappen de liefhebber. Zwemmen omdat je dat leuk vindt. Maar Verstappen raakt dat gevoel kwijt.
Al die aandacht. Die verplichtingen. De Brabantse overweegt om te stoppen met topzwemmen. 'Ik dacht echt ik stop ermee. Ik had nooit problemen gehad met trainen, maar nu ging het niet lekker meer'.
Verstappen wordt geleefd. Alle kampioenen kunnen je het vertellen. Hoe je toch naar die ene verplichting naar de andere wordt gesleept. Hoe mensen een beroep doen op je gemoed. Die sponsor kun je toch niet negeren na al dat geld wat die in je heeft gestopt? Je eigen gemeente, die burgemeester met dat leuke kinderkoor. Ze hebben speciaal een lied voor je ingestudeerd.
'Al die huldigingen, laat naar bed en normaal gesproken liggen we voor dag en dauw weer in bad. Dat breekt op. Ik zei op alles ja. Opende winkels, noem maar op. Was veel te bang dat mensen zouden zeggen: 'Nou zeg die Verstappen heeft kapsones'. Alles is nieuw, alles is leuk, maar de volgende keer doe ik dat anders' zegt Verstappen beslist in 1983.
Nog steeds jong, 18 jaar, maakt ze zich op voor de Olympische Spelen van 1984. Haar leven is verandert. In Los Angeles zal ze favoriete zijn.
Bron: Wikipedia, Sport.nl, Sport International
COMMENTS