Top 5: De mooiste overwinningen op Alpe d'Huez

Nederland heeft een historie op Alpe d'Huez. Veel te veel overwinningen voor een top 5. Een overzicht van 4 Nederlandse overwinningen en een legendarische Franse victorie.

Wat de Elfstedentocht voor schaatsers is, is de Alpe d'Huez voor wielrenners. De Alpe d'Huez wordt de Nederlandse berg genoemd. Toch is de laatste overwinning van een Nederlander van 1989 toen Gert Jan Theunisse als winnaar over de streep kwam. De vijf mooiste overwinningen op de Alpe d'Huez (en niet alleen van Nederlanders).

1: Peter Winnen in 1983 
Peter Winnen staat in 1983 in een kansrijke positie. Op een gegeven moment rijdt Winnen zelfs virtueel  in het geel. Medevluchters Raymond Martin, Dominique Arnaud en Alfio Vandi worden afgeschud. De niet sprinters Jean Rene Bernaudeau en Winnen gaan de sprint aan. Jaren later wordt Bernaudeau nog sjagrijinig van het verlies. Winnen zou een afspraak geschonden hebben.

Winnen kan er zich niets van herinneren. "We reden op een gegeven moment ver voorop. Zodanig zelfs dat Bernaudeau virtueel in het geel reed. Als dat zo was gebleven zou ik de rit mogen hebben" aldus Peter Winnen. "Maar de voorsprong slonk. We hadden beiden niet veel meer over op de Alpe d'Huez. Toen wilde Bernaudeau, die inmiddels niet meer virtueel in het geel reed, ook wel die etappezege".

Winnen, die ik onlangs zelf sprak over deze rit, had tot slot nog wel een compliment aan de Fransman. "Het was wel een taaie hoor, die Bernaudeau. Ik wilde hem op de Alpe lossen, dacht ook wel dat dat kan. Hij had immers al de gehele dag op kop gereden. Maar dat lukte me niet".

2: Steven Rooks in 1988
Steven Rooks rijdt samen met Pedro Delgado, Gert Jan Theunisse en Fabio Parra naar de top van Alpe d'Huez. Meer dan ooit is Alpe d'Huez in oranjesferen. Nederland is een maand eerder Europees kampioen voetbal geworden. En die euforie wordt meegenomen naar de Alpe.

Rooks wil een keer demarreren, maar wordt gestopt door een motor die niet verder kan door de massa. Even later gaat Rooks er toch vandoor. Hij finisht solo op de Alp in een jaar dat het qua sportsuccessen niet op kan.

3: Gert Jan Theunisse in 1989
Maatje Theunisse wint een jaar later. De hele dag rijdt Theunisse in de aanval. Theunisse is boos op de ploegleiding die volgens de Berghemmer te behoudend coacht. Daar heeft Theunisse overigens wel een punt. De geïsoleerde Lemond wordt door PDM, dat met Rooks, Theunisse, Alcala en Kelly, maarliefst 4 mannen in de top van het klassement heeft staan, niet echt bedreigd. Maarliefst alle klassementen zijn in handen van de PDM-ploeg en het lijkt erop dat de ploegleiding dat belangrijker vindt dan de eindzege.

In de rit naar Alpe d'Huez ontploft Theunisse. Er is afgesproken dat Kelly en Alcala de koers zullen openen. De twee geven echter niet thuis. Theunisse kent de twee opper solisten. Hij weet dat beiden vooral voor hun eigen klassement rijden. De woede van Theunisse perst zich samen in een splijtende demarrage. De hele dag rijdt Theunisse voorop. In de bolletjestrui maakt hij zichzelf onsterfelijk. Na een solo van een dag wint hij op Alpe d'Huez.

4: Gianni Bugno in 1990
Gianni Bugno wint in 1990. Indrukwekkender is de inhaalrace van Erik Breukink. Hij begint met achterstand aan de beklimming. Breukink haalt Lemond, Delgado, Bugno en de Fransman Claveyrolat bij. In de sprint komt hij tekort. Bugno wint voor Lemond. Breukink haalt dat jaar wel het podium als nummer drie.

5: Bernard Hinault in 1986
Bernard Hinault wint in 1986. Hand in hand komt hij met Greg Lemond over de streep. De koude oorlog tussen de teamgenoten lijkt voorbij. De trotse Hinault heeft de hele dag op kop gereden. Een korte tijd worden de twee vergezeld door Pello Ruiz Cabestany. Maar de Spanjaard moet snel lossen. Lemond denkt na afloop van de etappe dat de Tourzege binnen is. Hinault waarschuwt echter nog één keer: er komt nog een tijdrit aan.