27 juli 1986: Streken van Hinault voorkomen zege Lemond niet

Als de Tour van 1985 ontvlamt in de Pyreneeen, wordt de basis voor de bijzondere Tour de France van 1986 gelegd. Bernard Hinault strijdt met...

Als de Tour van 1985 ontvlamt in de Pyreneeen, wordt de basis voor de bijzondere Tour de France van 1986 gelegd. Bernard Hinault strijdt met Greg Lemond om de gele trui, maar de manier waarop vindt vooral de Amerikaan discutabel.

Bernard Hinault gaat in 1985 voor zijn vijfde Touroverwinning. Tot aan Saint Etienne gaat alles goed. Dan stuitert Hinault, vlak voor de finish tegen het asfalt. De Breton heeft een gebroken neus, maar geeft niet op.

Aangezien Hinault in het geel rijdt moet Lemond in opdracht van ploegleider Paul Koechli op de cruciale momenten in de remmen knijpen. Nou ja in de remmen knijpen, in een lastige Pyreneeën- etappe staat Lemond zowat stil.

In een interview voor het Belgische Humo haalt Lemond herinneringen op aan de Pyreneeën- etappe naar Luz-Ardiden, toen hij op de laatste klim met Luis Herrera en Stephan Roche drieëneenhalve minuut voor de Franse volksheld in het gele tricot koerste. 

Lemond: 'De assistent-ploegleider Maurice le Guilloux kwam naast ons rijden en riep: ''Niet meer aan de leiding komen, Greg! Hinault is op komst.'' Op  zeker moment reed Herrera zomaar van ons weg. Roche zat dood en movede niet. Herrera bracht de gele trui niet in gevaar, dus bleef ik bij Roche op Hinault wachten. Twee minuten verstreken. Drie minuten. Vier minuten. Waar bleef hij toch? We werden bijgehaald door een groep van wel twintig renners. Hinault bleek nog anderhalve minuut achter die groep te zitten!' Lemond nam Hinault alsnog op sleeptouw, waardoor de Fransman in het geel bleef.

's Avonds in het hotel schopte Lemond herrie. Immers, als hij met Herrera had mogen meerijden, had hij de gele trui ruim om de schouders gehad. Ploegleider Koechli en een vaderlijke Bernard Hinault kalmeerden hem. Volgend jaar, zo bezwoer het duo, zou Hinault onvoorwaardelijk in dienst van de getalenteerde Amerikaan rijden. De brand was geblust en Hinault reed naar zijn felbegeerde vijfde Tourzege.

Voor deze zege was nog wel iets te zeggen. Hinault reed immers in het geel en als teamgenoot val je de gele trui niet aan. Lemond nam uiteindelijk genoegen met de uitslag van de '85 editie. In 1986 zou hij de volle steun krijgen van zijn hele team. Inclusief Hinault.


Hinault vergeet zijn belofte

Een jaar later werd Hinault in de aanloop naar de Tour plotsklaps overvallen door geheugenverlies. 'De tijdritten zullen beslissen of Greg of ik kopman wordt', taterde hij in de microfoons. Die zesde overwinning was toch wel heel spannend. Hij, Bernard Hinault, de beste wielrenner aller tijden.

Hinault maakte er serieus werk van. Voor het lede oog van Lemond bedrijft Hinault handjeklap met  Jean-Francois Bernard, Pedro Delgado, Luis Herrera, Urs Zimmerman en Pello Ruiz Cabestani. Lemond kon zijn hoofd niet keren om een drinkflesje aan te pakken of zijn zogenaamde superknecht demarreerde met een bondgenoot voor even.

En zijn ploeggenoten? Helpen die de Amerikaan niet? Allerminst. Zodra Hinault flink op de pedalen gaat staan, krijgen zij overmatige belangstelling voor het fraaie Franse asfalt of de strakblauwe hemel. 

Na iedere coup gaf Hinault bij de finish een waterdichte verklaring voor zijn ambitieuze rijden: Hij was bezig de concurrenten van 'mon ami Greg' te vermoeien.

Tijdens de koninginnerit naar Alpe d'Huez is het weer raak: Hinault demarreert en zijn eigen ploegmaats proberen Lemond uit het wiel te rijden. 

Lemond: 'Ik liet me afzakken tot bij ploegleider Paul Koechli: ''What the hell is going on? Waarom vallen al mijn helpers zelf aan? En waarom valt Hinault weer aan?!'' Koechli antwoordde: ''Hij wil zijn tweede plaats veilig stellen.'' Ik dacht dat ik ging ontploffen. ''Come on!'' brulde ik.'

Lemond ontplofte ook, maar dan in positieve zin. Hij schakelde naar zijn 53-12 en vlamde weg als een raket. 'Nog nooit van mijn leven heb ik sneller gefietst.' De ontketende Amerikaan passeerde het complete deelnemersveld en achterhaalde Hinault op de flanken van de Alpe d'Huez. 

Lemond: 'Hinault riep: ''Greg! Mijn knie doet pijn. Mag ik vandaag de rit winnen? Jij wint gegarandeerd de Ronde van Frankrijk. Ik zal op kop rijden en ik zal de komende dagen voor jou werken.'' ' Lemonds woede ebde weg en gebroederlijk fietsten ze naar de top, waar ze hand in hand finishten.

Het had de officiële machtsovername moeten symboliseren, maar tijdens de persconferentie viel Lemond bijna van zijn stoel. 'De koers is niet afgelopen voor de laatste tijdrit is gereden', riep Hinault strijdlustig. Lemond: 'Als hij dat in de vallei voor Alpe d'Huez had gezegd, dan had ik hem minstens drie minuten aan zijn been gelapt.'

De laatste Tourweek werd een nachtmerrie voor Lemond. Bevriende coureurs fluisterden hem in dat duistere bronnen bereid waren tienduizend dollar te betalen om hem op de valreep omver te rijden. En een tip van oud-Tourbaas Jacques Goddet, als geen ander bekend met het klappen van de zweep in 'La Grande Boucle', maakte hem helemaal paranoïde. 

Lemond: 'Goddet zei: ''Greg, let vanaf nu op alles wat je eet en drinkt.'' Iemand zou wel eens iets in mijn eten of drank kunnen mengen om me ziek te maken of misschien wel positief! Goddet zei ook dat Hinault tot alles in staat was om toch maar te winnen.'

Wonder boven wonder hield Lemond het hoofd koel en won hij de Tour. Waarna hij bijna opnieuw onpasselijk werd van de berichtgeving in de Franse media, waarin Hinault werd afgeschilderd als de engel die zijn zesde Tourzege grootmoedig had laten lopen voor zijn jonge kompaan Greg.

Hinault vond het manipuleren niet uit, hij zette slechts een oude Tourtraditie voort

Bron: Groene.nl, Wikipedia, Humo