Piet Kleine strijdt in 1997 de hele dag vooraan mee in de Elfstedentocht. Uiteindelijk verliest hij zijn vijfde plaats doordat hij in Hindeloopen een stempel mist. De schaatser blijkt echter niet de enige te zijn in de geschiedenis van de Elfstedentocht die met een stempeltje te weinig in Leeuwarden arriveert.
Piet Kleine strijdt in 1997 de hele dag vooraan mee in de Elfstedentocht. Uiteindelijk verliest hij zijn vijfde plaats doordat hij in Hindeloopen een stempel mist. De schaatser blijkt echter niet de enige te zijn in de geschiedenis van de Elfstedentocht die met een stempeltje te weinig in Leeuwarden arriveert. De stempelkaarten van de Elfstedenwinnaars Aad de Koning (1956), Reinier Paping (1963) en Evert van Benthem (1985 en 1986) missen alle één of meerdere stempels. Dit leidde evenwel niet tot diskwalificatie van de schaatsers.
De stempelkaarten van de Elfstedenwinnaars Aad de Koning (1956), Reinier Paping (1963) en Evert van Benthem (1985 en 1986) blijken alle één of meerdere stempels te missen zonder dat dit tot diskwalificatie leidde.
"Voor mij een schrale troost," zegt Piet Kleine, die zijn vijfde plaats verloor, doordat hij in Hindeloopen een stempel miste. "Het geeft aan wat een flauwe beslissing de wedstrijdleiding heeft genomen."
De stempelkaarten van de Elfstedenwinnaars Aad de Koning (1956), Reinier Paping (1963) en Evert van Benthem (1985 en 1986) blijken alle één of meerdere stempels te missen zonder dat dit tot diskwalificatie leidde.
"Voor mij een schrale troost," zegt Piet Kleine, die zijn vijfde plaats verloor, doordat hij in Hindeloopen een stempel miste. "Het geeft aan wat een flauwe beslissing de wedstrijdleiding heeft genomen."
Geen uitzondering
Stempels raken wel vaker kwijt tijdens de Elfstedentocht. Er zijn zelfs drie winnaars bekend die ook niet alle stempels op hun kaart hadden staan. Uit de officiële wedstrijddocumenten van de voormalige Elfstedenwinnaars blijkt:
- Aad de Koning uit Purmerend miste op 14 februari 1956 de stempels in IJlst, Stavoren en Leeuwarden. Hij ging hand-in-hand met Maus Wijnhout, Anton Verhoeven, Jan J. van der Hoorn en Jeen Nauta over de finish. Er volgde geen diskwalificatie wegens het missen van stempels, maar wel werd het vijftal de gouden medaille onthouden, omdat zij niet gesprint hadden voor de eindzege. Zij werden wel als winnaars in de uitslag opgenomen.
- Reinier Paping uit Ommen, de winnaar van de barre tocht in 1963, haalde geen stempel aan de eindcontrole in Leeuwarden.
- Evert van Benthem, winnaar in 1985 en 1986, kreeg in '85 eveneens geen stempel aan de eindcontrole en op zijn kaart van 1986 ontbreekt één stempel. Het valt niet te ontcijferen in welke plaats hij de controle miste.
Henri Ruitenberg, in 1985 tweede achter Evert van Benthem, verklaarde naar aanleiding van de diskwalificatie van Kleine: "Ik was mijn kaart in 1985 kwijt en kon hem dus niet inleveren, maar ik kreeg toch de tweede prijs en sta nog steeds in de uitslag."
Op de mouw
Maar Ruitenberg is niet de enige met stempelverhalen. Jan Eise Kromkamp die als zeventiende over de finish komt, kan in Franeker zijn stempelkaart niet vinden en laat daarom het verplichte stempel van Franeker, Dokkum en Leeuwarden op de mouw van zijn schaatspak plaatsen. "Mijn vrouw heeft opdracht gekregen het pak naast de wasmachine te laten liggen, omdat het wellicht nog als bewijsmateriaal moet dienen," zegt hij.
Maar Ruitenberg is niet de enige met stempelverhalen. Jan Eise Kromkamp die als zeventiende over de finish komt, kan in Franeker zijn stempelkaart niet vinden en laat daarom het verplichte stempel van Franeker, Dokkum en Leeuwarden op de mouw van zijn schaatspak plaatsen. "Mijn vrouw heeft opdracht gekregen het pak naast de wasmachine te laten liggen, omdat het wellicht nog als bewijsmateriaal moet dienen," zegt hij.
Erik Hulzebosch, die in de sprint door Henk Angenent geklopt wordt, kan maar vier stempels op zijn kaart ontdekken. "De rest stond op de mouw van mijn pak, doordat de stempelaars missloegen", zei hij met de verguld zilveren medaille voor de tweede plaats nog om zijn nek.
De diskwalificatie van Kleine lijkt dan ook op willekeur. De wedstrijdleiding is echter stellig: "De beslissing was onvermijdelijk, omdat overduidelijk is gebleken wat er in Hindeloopen gebeurd is. Er zal een commissie ingesteld worden, die de stempelkaarten van de wedstrijdrijders gaat controleren, maar deze commissie zal absoluut geen schaatspakken of handschoenen met stempels bij de controle betrekken. We zullen ons daarna beraden of er iets veranderd moet worden aan het systeem van de stempelposten" aldus wedstrijdleider Gerrit van den Ham
Kruisje
Piet Kleine wordt in 1997 overstelpt met sympathie-betuigingen uit het hele land. Een dag na de Elfstedentocht komt een bejaarde schaatsliefhebber hem zelfs zijn Elfstedenkruisje brengen, dat hij zelf in 1942 had veroverd. "Als iemand een kruisje verdient, dan ben jij het," zei hij. "Daarom mag je die van mij hebben."
Bron: De Telegraaf/ 4 januari 1997
COMMENTS