Jan Peters haalt uit. De aanvoerder van Oranje gaat met zijn schot Nederland op gelijke hoogte brengen met Italie, 1-1. Peters deed dat v...
Jan Peters haalt uit. De aanvoerder van Oranje gaat met zijn schot Nederland op gelijke hoogte brengen met Italie, 1-1. Peters deed dat via een schitterende goal. Nederland was begin 1981 actief op de 'Mundialito', oftewel het Mini WK.
We treffen Oranje hier overigens op een uniek moment: in vreugde. Veel viel er namelijk niet te juichen in Uruguay. Ruzie tussen officials, een persboycot, een dwalende bondscoach. En dat alles in een land waar met mensenrechten niet zo nauw werd omgegaan.
Gastheer Uruguay had alle wereldkampioenen uitgenodigd. Engeland had echter afgezegd en zodoende mocht de nummer twee van de laatste twee WK's '74 en '78 komen opdraven.
Weerstand
De deelname van Nederland trof veel weerstand. Vanuit de politiek maakte vooral de PvdA, via Max van den Berg, zich druk om deelname. Ook tegen de deelname aan het WK in Argentinie waren er protesten geweest. Nu, amper twee jaar later, zou Nederland weer optreden in een Zuid-Amerikaans land met een militaire dictatuur. Ook nu werden de protesten in de wind geslagen en ging Oranje naar Ururguay.
Persboycot
Als gevolg van de houding van de Telegraaf en de Volkskrant boycotten de spelers vervolgens alle pers. Officials Herman Chouffoer en Eric Vilé beschuldigden elkaar wegens niet optreden naar de spelers en lekken naar de pers. De Nederlandse pers was helemaal klaar met de NOS en Telegraaf die volgens de andere kranten een voorkeurspositie hadden bij de KNVB. De sfeer die toch al niet om naar huis te schrijven was, werd er niet beter door.
Gelijkspel als overwinning
In bovenstaande hectische omstandigheden trad Nederland op 6 januari aan tegen Italie. Italie had even daarvoor ook met 2-0 van Uruguay verloren. Beiden landen waren dus al uitgeschakeld. Voor Nederland stond er veel op het spel. Een tweede keer gezichtsverlies was niet de bedoeling. De Italianen vingen de wedstrijd heel anders aan. Zowat hun hele reservebank mocht tegen Nederland opdraven.
Nederland speelde iets beter dan tegen Uruguay. Maar de Italianen lieten dat ook toe. Desondanks kwam Italie op voorsprong via Carlo Ancelotti. Enkele minuten later maakte aanvoerder Jan Peters via een mooie boogbal gelijk.
Nederland hield stand. Het had in Martin Jol, Michel Valke en invaller John Metgod goede spelers. Na afloop werd het gelijkspel met de nodige jubel gevierd. Gezien de status van de wedstrijd een opvallende reactie.
Kater
Nederland ving de Mundialito aan om de slechte start van de WK kwalificatie weg te spelen. Verliezen tegen Ierland (1-2) en Belgie (0-1) veranderden de toekomstige ontmoetingen tegen Cyprus en Frankrijk in alles of niets wedstrijden. De doelstelling werd totaal niet gehaald. Jan Zwartkruis rommelde met zijn tactiek en zijn opstellingen. De spelers werden niet gesterkt in het feit dat zij voldoende niveau hadden om het WK in Spanje te halen.
De pers was vernietigend na de twee wedstrijden in Uruguay. Jan Zwartkruis had genoeg aanknopingspunten gezien. Het waren loze woorden. Op 12 januari naam Zwartkruis ontslag.
We treffen Oranje hier overigens op een uniek moment: in vreugde. Veel viel er namelijk niet te juichen in Uruguay. Ruzie tussen officials, een persboycot, een dwalende bondscoach. En dat alles in een land waar met mensenrechten niet zo nauw werd omgegaan.
Gastheer Uruguay had alle wereldkampioenen uitgenodigd. Engeland had echter afgezegd en zodoende mocht de nummer twee van de laatste twee WK's '74 en '78 komen opdraven.
Weerstand
De deelname van Nederland trof veel weerstand. Vanuit de politiek maakte vooral de PvdA, via Max van den Berg, zich druk om deelname. Ook tegen de deelname aan het WK in Argentinie waren er protesten geweest. Nu, amper twee jaar later, zou Nederland weer optreden in een Zuid-Amerikaans land met een militaire dictatuur. Ook nu werden de protesten in de wind geslagen en ging Oranje naar Ururguay.
Zeperd
Nederland begon op 29 december aan de Mundialito. Kansloos werd er met 2-0 verloren tegen een zwak Uruguay. Nederland stelde daar echter, mede door een falende tactiek, nauwelijks iets tegenover. De Nederlandse spelers waren ook niet te spreken over de speelwijze. De Telegraaf stelde vanwege de kritische commentaren van de spelers meteen de positie van bondscoach Jan Zwartkruis ter discussie.
Persboycot
Als gevolg van de houding van de Telegraaf en de Volkskrant boycotten de spelers vervolgens alle pers. Officials Herman Chouffoer en Eric Vilé beschuldigden elkaar wegens niet optreden naar de spelers en lekken naar de pers. De Nederlandse pers was helemaal klaar met de NOS en Telegraaf die volgens de andere kranten een voorkeurspositie hadden bij de KNVB. De sfeer die toch al niet om naar huis te schrijven was, werd er niet beter door.
Gelijkspel als overwinning
In bovenstaande hectische omstandigheden trad Nederland op 6 januari aan tegen Italie. Italie had even daarvoor ook met 2-0 van Uruguay verloren. Beiden landen waren dus al uitgeschakeld. Voor Nederland stond er veel op het spel. Een tweede keer gezichtsverlies was niet de bedoeling. De Italianen vingen de wedstrijd heel anders aan. Zowat hun hele reservebank mocht tegen Nederland opdraven.
Nederland speelde iets beter dan tegen Uruguay. Maar de Italianen lieten dat ook toe. Desondanks kwam Italie op voorsprong via Carlo Ancelotti. Enkele minuten later maakte aanvoerder Jan Peters via een mooie boogbal gelijk.
Nederland hield stand. Het had in Martin Jol, Michel Valke en invaller John Metgod goede spelers. Na afloop werd het gelijkspel met de nodige jubel gevierd. Gezien de status van de wedstrijd een opvallende reactie.
Kater
De pers was vernietigend na de twee wedstrijden in Uruguay. Jan Zwartkruis had genoeg aanknopingspunten gezien. Het waren loze woorden. Op 12 januari naam Zwartkruis ontslag.
Bronnen: Voetbal International, Leeuwarder Courant
COMMENTS