De schaatstop rijdt tegenwoordig bijna nog alleen maar op binnenbanen. Dat was vroeger wel anders. Toen werd er door weer en wind strijd geleverd op buitenbanen.
En dat leverde soms oneerlijke, maar niet minder heroïsche topsport op. Een overzicht van vijf buitentoernooien die door weersomstandigheden beïnvloed werden.
EK 1967 Lahti: Toilet redt Verkerk
Op 29 januari 1967 vriest het in het Finse, Lahti liefst dertig graden. Een ijzige wind maakt de gevoelstemperatuur nog lager. Goed ingevet kunnen de schaatsers de 1500 meter nog net rijden. Maar op de tien kilometer zou de kans op bevriezingsverschijnselen te groot zijn. De langste afstand wordt vervangen door een drie kilometer. Kees Verkerk blijkt de slimste van allemaal. Hij blijft tot vlak voor de start op het enige warme plekje rond de ijsbaan: het toilet. Terwijl tegenstanders staan te vernikkelen, komt de man uit Puttershoek warm het ijs op. Hij wordt Europees kampioen, met twee volle punten voorsprong op de rest.
OS 1972 Saporro: Glij-ijs wordt wasbord
“Jan Bols en Kees Verkerk werd een medaille onthouden omdat de baan verkeerd was verzorgd.” Iedereen kent de Spelen van Saporro als de Spelen van de oppermachtige Ard Schenk. Zelf is hij de eerste om die prestatie te relativeren, zoals blijkt uit bovenstaand citaat. Schenk opent de Spelen met een ijzersterke vijf kilometer. Of de stayers Bols of Verkerk zijn tijd had- kunnen benaderen, blijft voor altijd onduidelijk. Na het vierde paar maken de ijsmachines van de besneeuwde baan een wasbord. Wie daarna nog moet rijden, is op slag kansloos.
WK 1977 Davos: Dooi zorgt voor primeur Heerenveen
Lang is uitgekeken naar een toptoernooi in het hooggelegen Davos, in die dagen behorend tot de snelste ijsbanen ter wereld. De avond voor dat het op 12 februari 1977 eindelijk zover is, verandert hevige dooi het befaamde olie-ijs in een kleverige pap. Het WK wordt afgelast. Thialf neemt een week later de organisatie over. Zo ziet niet Davos maar Heerenveen een schaatslegende ontstaan: Eric Heiden wint zijn eerste wereldtitel.
WK 1980 Heerenveen: Hollandse noordwester verstoort ritme Heiden
Drie jaar later rijdt Eric Heiden weer in Heerenveen. Zijn status is dan wel veranderd. Het is immers twee weken na de Spelen van Lake Placid en iedereen praat over de vijf gouden medailles van de Amerikaan. Op het WK in Heerenveen zal de Amerikaan afscheid nemen. Met een laatste wereldtitel, denken alle twintigduizend toeschouwers. Tot er op zondagochtend tijdens de 1500 meter een stormachtige noordwester opsteekt. Het waait ineens geen drie maar zes meter per seconde. Heiden schaatst een beste race, maar komt bij lange na niet aan de tijd van Hilbert van der Duim, die voor de storm reed en daarmee de basis legde voor een verrassende wereldtitel.
OS 1992 Albertville: Iedereen kan de beres krijgen
Prachtige vijf kilometers heeft Bart Veldkamp in de jaren voor de Spelen van '92 laten zien. Als eerste van de favorieten start hij. In de regen, op onvervalst schuurpapier-ijs, zet hij een tijd neer die zelfs Johann Olav Koss te machtig is. Dan klaart het plotseling op en gaat de baan zichtbaar glimmen. Geir Karlstad, Falco Zandstra, Leo Visser en zelfs Frank Dittrich duiken ruim onder Veldkamps tijd. Weg zekere medaille. Zijn reactie? "Ze kunnen allemaal de beres krijgen!"
Bron: Sport International en Wikipedia
Bron: Sport International en Wikipedia
COMMENTS